vəhm

is. <ər.> Əsli-əsası olmayan fikir; xəyal. // Yersiz qorxu, vahimə, şübhə. Gözü qəmzən gəlib can qəsdinə, amma budur vəhmim; Düşə nahəq yerə qanlar iki sərdar arasında. Q. Z.. Allah, Allah, nədir bu tufanlar? Az qalır vəhmdən çıxa canlar. M. Ə. S.. Vəhm etmək – qorxmaq, ehtiyat etmək. Vəhm etdi ki, olsa yarə vasil; Nöqsan ola canü cahə hasil. F..